رابطه موفق چه خصوصیاتی دارد

رابطه موفق چه خصوصیاتی دارد

به راستی رابطه موفق چه خصوصیاتی دارد؟

در طول تاریخ رابطه قسمت مهمی از زندگی بشر را تشکیل می دهد.

در دنیای مدرن امروز که به سمت زودتر انجام دادن و سریع تر پیش رفتن دنیا در حرکت هستیم مراقبت از رابطه موضوع بسیار با اهمیتی است.

اگر حواسمان به رابطه هایمان نباشد بسیار سریع تر از گذشته رابطه ما به پایان می رسد.

با نگاهی اجمالی به زندگی نسل های گذشته متوجه خواهیم شد که عمر رابطه های جدید بسیار کوتاه شده است.

زوج های قدیمی مراقبت بیشتری از رابطه های شان داشتن و همین امر باعث با کیفیت شدن رابطه شان شده است.

عدم تمرکز ، مرگ تدریجی رابطه

آنقدر مشغول زندگی مدرن و سریع امروزی شده ایم که تمرکز لازم را برای مراقبت از رابطه از دست داده ایم.

هر روز شاهد رابطه های متفاوت با افراد بیشتر هستیم و همین امر باعث بی کیفیت شدن رابطه ها شده است.

اینکه ما باید برای رابطه هایمان وقت بگذاریم شاید بعد کمی رابطه را در برگیرد اما برای بعد کیفی باید فکری به حال تمرکز در رابطه هایمان کنیم.

اگر نگاهی به اطراف خود بیندازید متوجه خواهید شد که ما حتی زمانی که کنار هم هستیم ، در حال استفاده از گوشی های همراه مان هستیم.

و همین امر باعث می شود که حتی اگر از نظر کمی کنار هم هستیم عدم تمرکز با باعث بی کیفیت شدن رابطه مان شود.

آنچه امروز من به عنوان رابطه موفق از آن یاد می‌کنم، رابطه ای است که در آن کیفیت وجود دارد.

رابطه موفق باید دارای درک متقابل از سوی طرفین باشد تا همه ابعاد رابطه موفق و خوب را بتوانیم در کنار هم داشته باشیم.

رابطه‌ی موفّق، سراب یا واقعیت

داشتن یک رابطه‌ی موفّق آرزوی هرکسی است.

امّا چرا دنیا پر شده از روابط ناموفّق و بی‌سرانجام؟

قطعاً یافتن زوج مناسب و شروع یک رابطه کار آسانی نیست ولی سخت‌تر از آن حفظ یک رابطه و تداوم آن است.

چیزی که اغلب آدم‌ها از آن غفلت می‌کنند.

شروع یک رابطه مثل کاشت یک گیاه است.

ولی برای رشد کردن و به بار نشستن آن، مراقبت اصولی لازم است.

و اگر آن را رها کنیم قطعاً به ثمر نشستن آن را نخواهیم دید.

اگر می‌خواهید از یک رابطه‌ی موفّق لذّت ببرید ما را همراهی کنید.

سنگ بنای یک رابطه‌ی موفّق

مهم‌ترین قاعده برای شروع یک رابطه، وجود ارزش‌های مشترک بین زوجین است.

اگر در این مرحله هریک از زوجین صداقت و قاطعیت لازم را به کار برد، احتمال موفّقیّت آن رابطه بیشتر می‌شود.

امّا مشکل اینجاست که بسیاری از افراد از یک سو ارزش‌های اصلی زندگی خود را نمی‌شناسند.

و از سوی دیگر به دلایل واهی و هیجانات زودگذر، به راحتی تفاوت نگرش در این زمینه را نادیده می‌گیرند و اولین سنگ بنای رابطه را غلط می‌گذارند.

“اینجاست که اهمّیّت خودشناسی مشخص می‌شود”

کسی که قبل از ورود به هر رابطه‌ای با درون خود آشتی کرده و از زیر و بم افکار و عقاید خود باخبر است؛

“ارزش‌های اصلی زندگی خود را می‌شناسد”

و در گذر از مراحل خودشناسی آموخته است که هرگونه معامله بر سر این ارزش‌ها یک باخت برای او به همراه دارد.

او اساساً آنقدر برای خودش ارزش قائل است که تن به چنین کاری نمی‌دهد.

چنین افراد باشخصیتی با یک انتخاب آگاهانه وارد رابطه می‌شوند تا به سرمنزل مقصود خود برسند.

احترام به یکدیگر، رمز بقا

به همان دلیل که در یک رابطه‌ی موفّق نباید از ارزش‌های اصولی خود کوتاه بیاییم، باید به تفاوت‌های فردی یکدیگر نیز احترام بگذاریم.

طبق اصول خودشناسی، ما با احترام به خود می‌توانیم از احترام دیگران نیز برخوردار شویم.

و اگر ما خود به اصول خود احترام نگذاریم، درحقیقت زمینه را برای بی‌احترامی دیگران نیز فراهم ساختیم.

هرگز دو نفر پیدا نمی‌شوند که تمام ویژگی‌هایشان مشترک باشد.

پس در کنار حفظ اصول مشترک، باید به تفاوت نظرها به دیده‌ی احترام بنگریم.

و هرگز قصد تغییر آن در فرد مقابل را نداشته باشیم.

آرامش، یک نیاز متقابل

تأمین نیازهای طرفین در یک رابطه‌ی موفّق یک اصل کلی است.

امّا برخی نیازها هستند که نمود بیرونی ندارند و به زبان نمی‌آیند.

یکی از مهم‌ترین آنها کسب آرامش است.

بدیهی است که کسب آرامش زوجین از یکدیگر یکی از عوامل موثر بر تداوم یک رابطه است.

اما مسئله این است که کسی می‌تواند آرامش بدهد که خود آرامش داشته باشد.

و یا راه‌های کسب آرامش را بشناسد و باز می‌رسیم به مفهوم پایه‌ی خودشناسی.

خودشناسی حقیقی به افراد می‌آموزد که چگونه در تلاطم‌های روحی و ناملایمات زندگی، خود را آرام کنند.

در نتیجه چنین افرادی می‌توانند به دیگران نیز آرامش هدیه کنند و از برکات آن، خود نیز بی‌نصیب نمانند.

اصلاحات شخصی، یک گام رو به جلو

همان‌طور که برای رشد یک گیاه، هرس کردن به موقع و به اندازه ضروری است؛ در یک رابطه‌ی موفّق نیز، پذیرش خطا و تلاش برای اصلاح آن لازم است.

تنها افراد کوته‌فکر تصور می‌کنند که اعتراف به خطا و عذرخواهی، شخصیت آنها را زیر سؤال می‌برد.

و گرنه کسی که خودشناسی را پیش نیاز ورود به یک رابطه دانسته و از اصول شخصیت‌شناسی آگاه باشد، خوب می‌داند که افرادی که به خود اطمینان کامل دارند.

‌و از شخصیت محکم و قابل اتکایی برخوردار هستند هرگز از پذیرش خطای خود سرباز نمی‌زنند.

و اصلاح اشتباهات خود را گامی در مسیر تکامل خود می‌دانند.

در یک رابطه‌ی موفّق هریک از طرفین به جای قضاوت دیگری به قضاوت خود پرداخته و با اصلاح خود، از همدلی و همراهی دیگری نیز بهره‌مند می‌شود.

استقلال شخصی، عامل موفّقیّت

از دیگر نکاتی که در یک رابطه‌ی موفّق باید مورد توجه قرار گیرد استقلال شخصی طرفین است.

وجود استقلال در شخصیت افراد از نقاط قوّت آنان به حساب می‌آید.

هر فرد سالمی حتّی در میان خانواده‌ی خود باید از استقلال کافی برخوردار باشد.

افرادی که وابستگی افراطی به خانواده‌ی خود دارند در روابط جدید خود هم به دنبال جایگزینی برای خانواده می‌گردند تا مسئولیت زندگی آنها را به دوش بکشد.

اگر تا قبل از این، خانواده برای آنها تصمیم می‌گرفته و مسیر زندگی را برایشان مشخص می‌کرده، حالا هم از طرف مقابل همین انتظار را دارند.

این رفتار شاید در روزهای اوّل جذاب به نظر برسد امّا با گذر زمان تبدیل به پاشنه آشیل رابطه می‌شود.

چرا که رابطه‌ی موفّق یک رابطه‌ی دوطرفه است که با بده و بستان‌های عاطفی تقویت می‌شود.

امّا افراد وابسته اغلب مسئولیت‌پذیر و قابل اتکا نیستند و طرف مقابل خیلی زود از این رابطه‌‌ی یک‌طرفه خسته می‌شود.

در مقابل اگر انتخاب شما فردی با شخصیت مستقل باشد که قبل از ورود به هر رابطه‌ای با خودشناسی، نقاط قوت و ضعف خود را شناخته، اولویت‌های زندگی‌اش را تعیین کرده و هدف مشخصی در زندگی داشته باشد؛ شما می‌توانید از هم‌سفر بودن با او در مسیر زندگی لذّت ببرید.

چنین افرادی هم به تکامل خود می‌اندیشند هم طرف مقابل را در رسیدن به اهدافش به خوبی یاری می‌کنند.

مشکلات، بهانه‌ای برای تحکیم یا تضعیف

یکی از موانع متداول در ایجاد یک رابطه‌ی موفّق، مشکلات و چالش‌های گریزناپذیر زندگی است.

بسیاری از زوجین در شرایط عادی ظاهراً رابطه‌ی موفّقی دارند امّا به محض بروز یک مشکل جدی در زندگی به راحتی فرار را بر قرار ترجیح می‌دهند.

و گمان می‌کنند ترک آن رابطه بهترین راه‌حل است.

حقیقت این است که این امر ناشی از ضعف شخصیتی افراد است.

اگر ما در پرورش فرزندان خود به خودشناسی بها بدهیم، ثمرات آن را در تحکیم بنیان خانواده در نسل‌های آینده خواهیم دید.

در مسیر خودشناسی، فرد می‌آموزد که ذات وجودی همه‌ی انسان‌ها با تمام تفاوت‌ها ارزشمند است.

او می‌آموزد ارزش‌هایی چون نوع‌دوستی، همدلی، ایثار و … اصل هستند و ارزش‌های ظاهری چون زیبایی، مقام، جایگاه اجتماعی و … نباید در اولویت قرار بگیرند.

او می‌آموزد که درون زیبا پربهاتر و ماندگارتر است.

او می‌آموزد که مشکلات و شکست‌ها پایان دنیا نیستند بلکه باید از این آوار، پلی برای عبور از مشکلات ساخت.

چنین افرادی با تکیه به خود و خدای خود در مسیر زندگی از مشکلات هراسی ندارند.

آنها پا به پای هم از سختی‌ها عبور می‌کنند و این امر انس و الفت بین ایشان را روز به روز بیشتر و پیوندشان را محکم‌تر می‌سازد.