دو نوع جنگ در زندگی وجود داره:
جنگ بیرونی و جنگ درونی
جنگ بیرونی، جنگی هست که ما میبینیمش.
جنگی که دستاورد داره و ما رو به هدفامون نزدیک تر میکنه.
اما جنگ مهم تری که وجود داره، یعنی جنگ درونی که همون جنگ با نفسِ.
اگر به خودمون کمک نکنیم و این جنگ رو درستش نکنیم، سرشار از تنبلی، بی ارادگی و اهمال کاری میشیم.
اگر جنگجوی درون ما، فعال شود بسیاری از مسائل و مشکلاتی که در ما راجع به اهمال کاری وجود دارد حل خواهد شد.
جنگجوی درون ما، در بعد درونی، به ما کمک میکنه که رییس خودمون بشیم.
اگر میخوای که ثروتمند بشی و همه چیز در زندگیت به دست بیاری باید جنگجوی درونت رو بیدار کنی
و ریاست رو از بیرون به درون تبدیلش کنی و ریاست خودت رو به دست بگیری.
یا کاری رو انجام نده یا با تمام وجود و عشق انجامش بده.
اوج جنگجوی مثبت سکوت کردن بر مبنای انتخابه، نه ترس ها.
اینکه تو بخوای با همه بجنگی، بحث کنی جواب همرو بدی، این اسمش جنگ نیست.
در واقع جنگجوی منفی شماست که میتونه زندگی رو شمارو به یه جهنم تبدیل کنه.
جنگجوی مثبت بازنده نداره.
یک جنگ با نتیجه برد بردِ.
ما در زندگی، دائما در حال دعوت شدن به سفر هستیم.
یک سفری رو میپذیریم و تا اواسط مسیر رو طی میکنیم، بعد مدتی متوجه میشیم که مسی رو اشتباه اومدیم، ما به این مسیر تعلق نداریم.
اینجاست که جنگجوی مثبت به درد ما میخوره.
جنگجوی مثبت، قدرت ترمز دستی کشیدن در زندگی رو پیدا میکنه و میگه: واستا!!این مسیر، مسیر تو نیست.
تو اشتباه نیستی، مسیر اشتباست، زمین بازیت اشتباهه.
اگر روزی حس کردی حال دلت خوب نیست، درآمد دلخواهت رو نداری و اونی که میخواستی نشده،
مقصر تو نیستی!مقصر جاییه که تو قرار گرفتی و این رو جنگجوی درون تو متوجه میشه.
جنگجو هر احظه دنبال تغییر و تحوله.
باید توی زندگی به نقطه ای برسی که باورت این باشه که مگه میشه که نشه؟!
اگر خواسته ای وجود داره، بدون که راه حلی هم برای رسیدن بهش وجود داره.
کسی که جنگجوی ضعیفی داره تمام کارهای زندگیش رو به بعدا میکنه و دائما در حال اهمال کاریه.
دائما در حال غر زدنه. همیشه دنبال مقصره. همیشه در حال قضاوته.
کافیه که بزرگ فکر کنی و همیشه استمرار داشته باشی برای رسیدن به اهدافت،
اونوقت میبینی که چطور تمام کائنات دست به دست هم میدن تا تو به خواسته هات برسی.
همه ما قراره فقط یک بار زندگی کنیم، پس حیفه که با تنبلی و ترس بگذرونیم.
باید بتونی حقت رو بگیری.
این رو یادت باشه که اگر ظالمی در دنیا وجود داره بخاطر اینه که مظلومی وجود داره.
اگر تو انتخاب کنی که بره باشی، مظلوم باشی و اجازه بدی بهت ظلم کنند تو در مرحله معصوم خامی!تو مشکل داری نه بقیه.
مسائل و مشکلات قرار نیست کوچیک بشن، قراره تو از اونا بزرگتر بشی.
اگر میخوای که به آدم های فقیر کمک کنی اول از همه باید خودت ثروتمند بشی.
اول از همه باید ازشون جدا بشی، نباید همزاد پنداری کنی.
منظور از انسان فقیر، حتما فقیر از نظر مالی نمیتونه باشه، میتونه از نظر فکری و ذهنی هم فقیر باشه.
اگر تو با این آدما بمونی و از مدارشون حدا نشی، باهاشون بحث و مذاکره کنی، توام مثل اونا میشی.
فقط هر چه سریع تر ازشون جدا شو.
درد دل هیچ آدمی رو گوش نکن.
۱.بخاطر خودش
۲.بخاطر خودت
چون اون آدم در مدار اشتباهی افتاده و وقتی راجعبش درد دل میکنه و حرف میزنه
بیشتر در اون مدار قرار میگیره، در واقع انسان طبق قانون جذب هر چیزی رو که بهش
فکر کنه و راجعبش حرف بزنه بیشتر در مدارش قرار میگیره و میبینتش.
پس چرا به جای غر زدن و تنبلی به فکر اهدافمون و تلاش کردن نباشیم؟!
جنگ رو همین حالا شروع کن.
قهرمان خودت باش.
وحدت درونیت رو به حدی برسون که هر اتفاقی برات افتاد بگی که این اتفاق برای من خوبه.
باید به این نتیجه برسی که هر چی برام اتفاق میفته صلاح منه و برای رشدم لازمه.
این رو به یاد داشته باش که جنگجو با کسی که در مسیرش نیست، نمیجنگه!
من حامد سلیمانی ام. از سال ۱۳۸۵ خودشناسی خودم و شروع کردم. خیلی زود متوجه شدم که خودشناسی مهمترین کاری که هر آدمی باید تو زندگی انجام بده. راستش و بخواید الآن معتقدم که ما اومدیم توی این دنیا خودشناسی کنیم به شکوفایی برسیم و از این دنیا بریم!
