زندگی صحنه یکتای هنرمندی ماست، نقش اول این صحنه هم ما هستیم!
پس تا روزی که هنرپیشه خوبی نباشیم و نتونیم نقش اول خوبی رو بازی کنیم، زندگیمون پر از عشق، دستاورد و آگاهی نخواهد بود.
ما، چاره‌ای جز بهتر شدن نداریم.
نمیتونیم از مسئولیت ها فرار کنیم.
اگر بخوایم از مسئولیت ها فرار کنیم، تمام آنچه که میتونستیم بدست بیاریم رو از دست میدیم.
بزرگ ترین گناه انسان، ناآگاهی است!
در این لایو در رابطه با ناآگاهی بحث میکنیم که چقدر ممکنه ازش ضربه بخوریم و کجاها این ناآگاهی میتونه
به ما هزینه وارد بکنه و کجاها میتونه ما رو عقب بیندازه.
خیلی از این مباحث که گفته شده نیاز به تجربه کردن داره و ما قراره برای ادامه مسیر زندگیمون به یک جمع بندی درستی برسیم.
اگر به این جمع بندی نرسیم، ممکنه تا آخر عمرمون برای اموری که قراره تصمیم گیری کنیم به دیگران محتاج باشیم.
باید هنگام تصمیم گیری با خودمون بگیم: من با علم و آگاهی امروزم
فکر میکنم بهترین تصمیم اینه، یعنی جرات تصمیم گیری داشته باشیم!
همین جمع بندی های درست هستند که باعث میشن در زندگی به دستاورد برسیم.
فردیت داشتن به معنای تک روی و تنهایی نیست!
اتفاقا از نظر یونگ، ارتباط مهمترین بخش زندگیه.
خودشناسی از لحظه‌ای اتفاق میفته که وارد ارتباط میشیم.
چون لحظه‌ای که وارد ارتباط میشی، احساس میکنی برای بهتر شدنت باید بیشتر وقت بذاری.
منظور از فردیت اینه که در ارتباطتون هم باید به فردیت احترام بذارید.
یعنی اگر شما به عنوان همسر در کنار کسی قرار میگیرین دلیلی نداره تمامی وجوه اون شخص رو به دست بگیرین
در واقع این کار اشتباه ترین مدل ارتباطیه!
هر کسی باید فردیت خودش رو حفظ کنه.
ترجیح بدید که با عشق و لذت کنار هم زندگی کنید.
به همدیگه متعهد باشید ولی هیچوقت به خلوت شخص مقابلتون تجاوز نکنید!
ما انسان‌ها راه های مختلفی میریم، هدفای متفاوتی داریم
اما معمولا مشکلات مشابه‌ای رو در زندگی تجربه میکنم که این مسئله مربوط میشه به آرکیتایپ‌ها و ناخودآگاه جمعی.
دکتر یونگ بخشی رو به عنوان ناخودآگاه جمعی معرفی کرد
یعنی علاوه بر اینکه شما الان در زمان حال زندگی میکنید، میراث دار تمامی اجدادی هستین که تا این لحظه
وجود داشتند و تمامی باورها و مدل های ذهنی آنها به شما منتقل شده.
وقتی که ما جنس تفکر، نقطه نظر و نوع نگاهمون رو تغییر میدیم، متوجه میشیم خیلی از مسائلی که
برامون سخت بود و مشکل تلقی میکردیم در واقع بیشتر اونها فرصت بوده و ما درست نمیدیمشون.
باید این رو بدونیم که تهدید و فرصت کنار همدیگه هستند.
تا وقتی فکر کنید کل زندگی شما تهدیده، واقعا همینطور میشه
و اگر فکر کنید که کل زندگی شما فرصته، زندگی شما پر از فرصت ها خواهد بود.
همه چیز به نوع نگاه ما برمیگرده.
باید باور کنی که همیشه بهترین اتفاق میفته.
دانش به تنهایی نمیتونه به ما کمک کنه.
این دانش باید تبدیل به خِرَد بشود.
هنگامی که این دانش تبدیل به خرد میشود ما یک انسان دیگه ای میشیم.
نوع بودنمون و طرز تفکرمون تغییر میکنه.
در اینصورت دنیا به لیاقت ما پاسخ میده.
این پاسخ به لیاقت ها یکی از قوانین کائناته.
هر انسانی هر کجا که هست چه در شرایط خوب و چه در شرایط بد، لیاقتشه!
ازتون خواهش میکنم در کنار دانش، ایمان هم داشته باشید، چون ایمان در کنار دانش ما رو به خرد میرسونه.
دانش+تجربه+اقدام+ایمان=خرد
هر چقدر خرد بیشتری داشته باشیم در لحظات سخت، بحرانی و لحظاتی که قراره یک تصمیم مهم بگیریم،
به جای ترس،غر زدن و فرار کردن، یک تصمیم درست میگیریم
و میپذیریم که این تصمیم در حال حاضر با جمع بندی فکری من بهترین تصمیمه.
در نهایت ما باید مسئولیت کل زندگیمون زو به عهده بگیریم و در شرایط های مختلف بتونیم مدیریت بحران انجام بدیم.
ما نباید منتظر باشیم دیگران برای ما تصمیم بگیرن، چون ممکنه تا آخر عمرمون ناآگاه باقی بمونیم که بزرگ ترین گناه انسان، ناآگاهیه.
مهم ترین قسمت زندگی اینه که در هر لحظه با عشق زندگی کنیم و خوشنود باشیم.
با شغلت خوشحال باشی
با شریک زندگیت خوشحال باشی
نباید با اجبار زندگی کنی!
هر جا که در زندگیمون اجباری وجود داره یعنی یک مرحله از سفر قهرمانی ما خام مونده
و ما اجتناب کردیم از اینکه خودمون رو بشناسیم که باعث میشه یک عمر با
دوست نداشته هامون زندگی کنیم.
تا روزی که زندگی که دوستش نداری رو رها نکنی، زندگی که قراره در آینده سراغت بیاد، نمیاد.
ما در «دوره نقشه راه خودشناسی»، در مرحله «نابودگر» کامل توضیح دادیم که چه چیزی رو باید نابود کنیم؟!
کجا نابود کنیم؟! تا چه حدی نابود کنیم؟! صحبت کردیم.
باید چیزهایی که دوست نداریم رو بذاریم کنار تا فضا خالی بشه (قانون خلاء ).
قانون خلاء به معنی این است که شما برای هر چیزی که می خواهید به آن برسید، آن را در زندگی تان جذب کنید
و یا انجامش دهید، مثل موفقیت ها، اهداف و آرزوهای تان، باید برای آنها فضایی خالی در زندگی تان ایجاد کنید.
خالی کردن یک فضا و یا ایجاد یک فضای خالی به این معنی است که یاد بگیرید
چطور افکار و باورهای قدیمی را رها کنید و چگونه از شر این الگوهای فکری در ذهن تان که شما را مدام
از رسیدن به خواسته ها و جذب موفقیت دور می کنند، خلاص شوید.
این بخش مهمی از قانون جذب هم به شمار می رود که بیشتر افراد از آن غافل می شوند.
شما باید افکار پوسیده و محکوم به شکست قدیمی را از ذهن تان حذف کنید تا فضا برای افکار جدید باز شود.
کائنات قوانینی داره، اگر اون قوانین رو رعایت کنیم و کنار هم قرار بدیم پازل زندگیمون کامل میشود.
روزی که خودشناسی رو شروع کنید، قضاوت هاتون به طرز معجزه آسایی کاهش پیدا میکنه، آرامش زیادی به دست می‌آورید.
یکی از مهم ترین نکات خودشناسی به ما میگه اینه که زندگی فرآیندی است در جهت بدست آوردن و از دست دادن.
کسانی که خودشناسی نمیکنند فقط بدست آوردن ها رو میبینند و فکر میکنند قسمت از دست دادن ها نباید باشه.
خودشناسی به شما بده، بستان را یاد میده.
ما باید با کل دنیا و کائنات بده، بستون داشته باشیم.
ما نمیتونیم فقط دریافت کننده باشیم.
اگر برای از دست دادن ها آماده نباشی، با هر از دست دادنی نابود میشی.
هیچ تمدنی نابود نمیشود مگر اینکه از درون نابود شده باشد.
وقتی در لحظات سخت ایمان نداشته باشی، محکومی به شکست.
برای زندگیمون باید عاشقی کنیم.
عاشقی کردن، مخاطره آمیزه.
همیشه در کنار عشق میتونه یک وابستگی هم باشه.
بخاطر ترس از وابسته شدن، از عاشقی اجتناب نکن.
اگر بترسی و اجتناب کنی، بزرگ ترین نعمت خدارو از خودت میگیری.
وقتی در زندگی عاشقی اول خودت لذت میبری بعد دیگران.
اگر جایی نفرت دیدی، عشق بورز
اگر دروغ شنیدی، راست بگو
وقتی با عشق زندگی میکنی و خودشناسی انجام میدی، به یک تعادل روانی میرسید.
در لحظات سخت ایمانتون رو از دست نمیدین.
در لحظات شادی و موفقیت به خودتون مغرور نمیشید.
در اوج سختیها که بقیه آدما کم میارن، شما یک لحظه سکوت میکنید،
با خودتون میگید این لحظه همون لحظه‌ایست که قراره من رو آماده کنه برای یک زندگی زیباتر.
متوجه میشی که این دردها و رنج ها قراره تو رو بزرگ تر کنه.
هر اتفاقی که توی زندگیمون میفته برای رشد من و شما لازمه.
اگر کل زندگی شادی، موفقیت، و آسایش بود، زندگی یکنواخت میشد و دیگه درسی برای ما نداشت.
زندگی با پستی و بلندیاش قشنگه، همین اتفاقاست که به زندگی معنی میده.
مشکلات و مسائل قرار نیست کوچیک بشن، ما باید بزرگتر بشیم.
من حامد سلیمانی ام. از سال ۱۳۸۵ خودشناسی خودم و شروع کردم. خیلی زود متوجه شدم که خودشناسی مهمترین کاری که هر آدمی باید تو زندگی انجام بده. راستش و بخواید الآن معتقدم که ما اومدیم توی این دنیا خودشناسی کنیم به شکوفایی برسیم و از این دنیا بریم!
