سایه ها
یکی از ابعاد مهم شخصیت ما، عمیق ترین بخش روان ما سایه ها هستند.
اگر متوجه این بخش از وجودمون نباشیم خیلی ضرر میکنیم.
با یه داستان این مبحث رو شروع میکنیم:
خونه ای رو در نظر بگیریدکه کلی اتاق متفاوت داره و ما توی این خونه میتونیم از قسمت های مختلف این خونه استفاده کنیم، لذت ببریم.
به محض اینکه به دنیای میایم چنین خونه ای در اختیار ما قرار میگیره
و ما میتونیم از تمامی ابعاد این اتفاق استفاده کنیم که ما اسمش رو میگذاریم، شخصیت.
مسئله ای که وجود دارد به مرور زمان اتفاقاتی برای ما میفته.
یه جاهایی احساس میکنیم بعضی از این اتاق هارو به دیگران نباید نشون بدیم
و با هر اتفاقی احساس میکنیم ممکنه که این قسمت از اتاق خونه ی ما، ممکنه از نظر دیگران دوست نداشتنی باشه.و بهتره که دیگران اون رو نبینند.
رفته رفته، از یه خونه دو سه هزار متری که میتونستیم کلی ازش استفاده کنیم، احساس میکنیم این خونه کوچیک و کوچیک تر میشه.
اگر کسی هم وارد خونه ما بشه از ترس اینکه نکنه بره و در اتاق هارو باز کنه و واردشون بشه پنهانشون کردیم.
انرژی زیادی صرف میکنیم برای اینکه این اتفاق نیفته و هیچکس متوجه این قسمت از خونه من نشه.
در واقع اتفاقی که سایه ها به ما میده، بعد از یه مدتی،از اینهمه اتفاق خوب که در درونمون بود
به جای اینکه استفاده مثبت کنیم، سعی در پنهان کردنشون داریم و اون
انرژی که میتونیم بذاریم تا بهترین اتفاقات رو رقم بزنیم صرف پنهان کردن اتاق های ذهنی و شخصیتیمون میشه.
تعریف سایه:
تمام ابعاد وجود ما،شخصیت ما، که سعی در انکار و پنهان کردن و سرکوب کردنشان داریم.
باید با سایه ها مون دوست باشیم، آشتی کنیم. در همه ما آدمها وجود داره سعی در انکارش نداشته باشیم.
چون این ابعاد یک عمر در روان ما میمونن و قراره باهاشون زندگی کنیم.
شاهکار تئوری یونگ تحت عنوان سایه ها:
من ترجیح میدم که کامل باشم تا اینکه خوب باشم.
همه ی ما آدما یک نیمه ای داریم که نیمه ی روشنه، قسمت نورانی انسان.
همینطور نیمه ای داریم که نیمه تاریک ماست.
باید نیمه تاریک و روشنمون رو یک کره در نظر بگیریم که یک قسمتش تاریکه و قسمت دیگه روشن است.
زمانی میتونیم انسان بهتری باشیم که کامل باشیم، یعنی نیمه روشن و تاریکمون در کنار همدیگه قرار بگیره.
تا روزی که بخوایم فقط نیمه روشن خودمون باشیم از اصل خودمون دور میشیم یعنی میخوایم جور دیگه ای خودمون رو نشون بدیم.
یونگ راجع به واژه ای به نام ماسک یا نقاب صحبت میکنه که میگه
هر جایی که میخوای یه بعد از روان ،یه بخش از شخصیت خودت رو نشون ندی مجبوری از یک نقاب استفاده کنی.
تا زمانی که با نقاب هامون زندگی کنیم چند اتفاق ناخوشایند برامون میفته.
۱.اولیش اینه که ما حالمون خوب نیست! چرا؟! چون در پی انکار و پوشوندن موضوعاتی هستیم که مارو خوشحال نمیکنه و زمانی که در حال اینکار هستید نمیتونید خوب
فکر کنید، نمیتونید به اتفاقات مثبت فکر کنید.
۲.انرژی زیادی رو هدر میدی. دائما نگرانی نکنه دیگران آنچه که دوست نداری رو بفهمن.
۳.آدمهای دیگه کنترل تورو میگیرن دستشون.
اتفاقات پیرامون من، من رو هدایت میکنه به سمتی که نکنه یه وقت بفهمن؟!یه وقت آبرومون نره و ….
و همه اینها باعث میشه دائما انرژی بیشتری هدر بره.
۳ دسته سایه وجود داره
۱.خودمون میبینیم ولی دیگران نه
۲.دیگران میبینند ما نمیبینیم
۳.نه ما میبینیم نه دیگران
که خطرناک ترین بخش سایه بخشیه که نه ما میبینیم نه دیگران و باید وقت بذاریم تا پیداشون کنیم.
برای مورد اول تصمیم میگیریم که شروع کنیم به درست کردن .
برای بخش دوم هم میتونیم از دیگران، خانواده، دوست صمیمی کمک بگیریم تا بتونیم اول از همه ببینیمشون و بعد اصلاحشون کنیم.
بهش سوم بخشیه که به شدت باید روش وقت بذاریم و کار کنیم.
ممکنه ما سایه هارو نبینیم اما سایه ها مارو میبیننند. دقیقا در لحظه ای که باید یک اتفاقی رو رقم بزنی که ربط پیدا میکنه به سایه ها، سایه میاد بالا و خودشو به تو
نشون میده و اونجا لحظه ایه که ازت میخوام حتما یادداشتش بکنی که متوجه بشی چی بوده و چرا این اتفاق افتاد داده.
مثلا گاهی کسی به ما حرفی میزنه ناسزایی میده و خیلی برای ما سنگین تموم میشه اما برای شخص دیگه ای اینطوری نیست! یا برعکس!
سایه یا عقده توام با بار عاطفی سینگینه.
اگر بهت کسی بگه عوضی یهو میترکی.
این یعنی من عوضی بودن رو در درون خودم میبینم.
یه گفتگوی درونی شکل میگیره که میگی به تو چه که عوضیم؟!تو چرا درون منو میبینی؟!قسمتیه که نه ما خبر داریم و نه دیگران.
اما یک دفعه این اتفاق میفته.
احتمالا شنیدین که میگن بهترین دوستت ممکنه یک روزی بدترین دشمنت باشه.
چون دوستان نزدیک ما، سایه های مارو میبینند و ممکنه توی بحث یا دعوا به رومون بیارن یا به عنوان نقطه ضعف دست روش بذارن.
این مسائل به وفور در زندگی ما اتفاق میفته.
باید سایه ها رو پیدا کنیم و به عنوان بخشی از روان خودمون بپذیریم .
اگر با سایه هامون آشتی کنیم و دوست باشیم میتونیم به عنوان نقطه قوت ازشون استفاده کنیم
اگر روی موضوعاتی حساس هستید و شمارو بهم میریزن به احتمال بسیار زیادی یک سایه پشتش خوابیده و اگر اون رو پیداش کنید
به طرز معجزه آسایی زندگیتون به آرامش میرسه، خود واقعیتون میشید.
سایه ساز ها
سایه ساز های زیادی در زندگی ما هستند که از دوران کودکی توسط پدر و مادر شروع میشوند.
برای مثال در کودکی به دختر بچه ای میگن دختر خوب که فلان کار رو نمیکنه، آرایش نمیکنه و…
از همینجاست که سایه ها شروع میشن.
یه گفتگوی درونی شکل میگیره که میگیم پس دختر خوب این کار هارو انجام نمیده پس بذار این بخش از روانم رو پنهان کنم من که نمیخوام بد باشم.
یک بعد دیگه از سایه برمیگرده به لهجه.
بعضیا فکر میکنن لهجشون باعث میشه دوست نداشتنی باشند.
سایه سازها این افراد رو مسخره میکنند و باعث میشه این افراد لهجشون رو پنهان کنند و نقش بازی کنند.
یعنی مجبور بشن که دروغ بگن.
فلسفه دروغ از سایه هاست.
اگر بتونی نترسی، صادق باشی و هر چیزی راجع به خودت رو هم راحت بگی و هم بپذیری دیگه دروغی وجود نداره و نیاز نیست نقش بازی کنی.
اگر باور کنی همینی که هستی، با همین لهجه، با همین پدر مادر، با همین ماشین و هر جیزی که هستی و داری خیلی خوبی، خیلی کارها میتونی انجام بدی
و به آرامش وصف نکردنی میرسی و تا روزی که اینطوری نباشه زندگی بر ما سخت خواهد گذشت
و وقتی هم که سخت بگذره زندگی نفرت انگیز میشه اما وقتی که اصالت پیدا کنی و همه چیو بپذیری به آرامش میرسی.
این آرامش کاری میکنه گام به گام به موفقیت نزدیک تر بشی و هر شبی که سر روی بالش میذاری با خیال راحت بگی
من امروز به کسی دروغ نگفتم، حقیقت رو گفتم و دیگران من رو قبول کردن و من سعی در بهتر کردن همه چیز دارم.
